Start para cando empeza o xogo

Play para cando bailas sobre min

Pause para facer eternas as caricias

Mute para que cales, para obviar as túas palabras cando me recordan que ela existe

Voz para cando me abrazas con palabras

Enter para cando me afoga o desexo

Rew para rebobinar a enter

Stop para que non remate nunca

Pouco cocido, como a él lle gustaba. De trigo.

Un domingo tras doutro seguía cocendo o pan.

Gardabao, tapado cun pano, na artesa.

Por si algún día volvía para comelo.

Por si algún día volvía, seguía poñendo o mesmo mandilón de cuadros vermellos. O que a él lle gustaba. O que, paseniño, esvaraba polas súas cadeiras, cando, ó calor do forno, as caricias debuxaban de fariña o seu corpo.

Por si algún día volvía para comela.