Tiña que elixir un lugar adecuado, e non era fácil. Necesitaba un lugar neutral, pero acolledor, non extraño. A cita era importante. Finalmente decidiuse por aquela cafetería a carón da praia, a que tiña cheminea. A última vez que estivera alí foi especial, aínda que daquela foi unha entre tantas.
Ademáis, alí seguro que tiñan ese té negro que tanto lle gustaba. E podíase fumar, algo imprescindible para un encontro destas características.
Mellor un venres, á tardiña. Era o meu momento preferido. Ademáis en abril, un bo mes.
Levaría o ipod, a música era importante. As sucesivas melodías irían marcando o camiño, acompañando os sentimentos, revivindo as nostalxias, reconstruíndo os momentos...
Un libro tamén estaría ben, por si se aburría de vivir a súa vida. Para, aínda que só fose momentaneamente, vivir a vida doutros. Sí, levaría aquel de Noah Gordon, para viaxar ata o século XII, onde só os valientes sobrevivían. Tamén para poder escaparse cando o vento zoase forte fóra, cando a choiva batese contra os cristais(no parte deran auga para o venres)
Tiña que saír con tempo, así que decidíu pedir o día libre no traballo. Así tamén se iría mentalizando. E ademáis sabía que non soportaba a impuntualidade.
Dáballe certa pereza, porque tiña na memoria que estos encontros sempre traen consecuencias imprevisibles.
Pero ó fin necesitaba contarse todo aquelo que a realidade silenciaba. Necesitaba escoitarse sin ser interrumpida. Necesitaba, si quería seguir sendo ela, contarse a verdade.
A cita, con ela mesma.
