20.6.11


plantei unha cerdeira o día que decidiches deixar de amarme

para que en inverno as follas que xa marcharan
me recordaran o frío dos teus últimos abrazos
que foi mellor que marcharas

para que en primavera con cada flor que agromara
me recordara todas as que nunca me regalaches
que foi mellor que marcharas

para que no verán as polas cargadas de cereixas
propiciaran a sombra necesaria para olvidarte
que foi mellor que marcharas

para que no outono, as follas caendo
me recordaran como te fuches desprendendo de min
que foi mellor que marcharas

máis a cerdeira, teimuda

no inverno, espida ela das súas roupas,
recórdame o teu corpo espido
que oxalá estiveras aquí

na primavera, con cada flor que agroma
recórdame o meu corpo agromando
que oxalá estiveras aquí

no verán, coas cereixas xa maduras
recórdame os teus beizos saborosos
que oxalá estiveras aquí

no outono, cando as follas se desprenden, lenemente
recórdame as túas caricias esvarando por min
que oxalá estiveras aquí

plantei unha cerdeira,o día que decidiches deixar de amarme
para recordar que foi mellor que marcharas
para axudarme a olvidarte

pero a cerdeira, teimuda, medra e medra
para recordarme que oxalá estiveras aquí
porque sigo amándote


Carta sin despedida

13.6.11



A veces, mi egoísmo me llena de maldad, y te odio casi hasta hacerme daño a mí mismo: son los celos, la envidia, el asco al hombre, mi semejante aborrecible, como yo corrompido y sin remedio, mi querido hermano y parigual en la desgracia.

A veces -o mejor dicho:
casi nunca-,
te odio tanto que te veo
distinta.
Ni en corazón ni en alma
te pareces
a la que amaba sólo
hace un instante,
y hasta tu cuerpo cambia
y es más bello
-quizá por imposible
y por lejano-.
Pero el odio también me
modifica
a mí mismo,
y cuando quiero darme
cuenta
soy otro
que no odia, que ama
a esa desconocida cuyo
nombre es el tuyo,
que lleva tu apellido,
y tiene,
igual que tú,
el cabello largo.
Cuando sonríes,
yo te reconozco,
identifico tu perfil
primero,
y vuelvo a verte,
al fin,
tal como eras, como
sigues
siendo,
como serás ya siempre,
mientras te ame.


[Ángel González]