...porque agora a nosa historia aliméntase de letras. como as que agora escribo.
de miradas furtivas, mesmo esquivad.
de palabras non ditas.
ata de bicos formais.
mesmo de excusas peregrinas.

aliméntase de quero e non podo. e non debo. e as veces tampouco quero [pásame cando non quero querer]

mais eu teño fame de ti.

y se perdió.

porque no querìa encontrarse y ver en lo que se habìa convertido.

E desespérome...

...porque me miras sin verme...

...porque me escoitas sin oirme...

...porque seguramente me queiras sin amarme

...e desespérome....

...sobre todo cando me tocas sin sentirme...



e desespérome

Tal vez o tempo levou o que busco.

Gracias T. pola imaxe, e por todo.