mais agora ámote doutro xeito
lene, pausado, desapaixoado
Dinme conta cando do amor liscou a esperanza de volver a sentirte
cando sacudín as caricias, conxelei os abrazos e agochei os orgasmos na memoria
Que eu sempre te vou amar sábelo
que te amo como soldado á batalla
Máis agora xa non é amor de amantes
é un amor de amigos
máis san, porque non sufro
pero eterno, porque xa non dependo de ti.
6 puntadas:
a laboura de esquecer un amor ata que non doa é moi dificil, pero pódese, seino, tamén pasé por aí.
cando se consegue unha quédase como en paz consigo misma e có resto do mundo.
é unha liberación porque amar ata, ata moito, as veces demasiado, sobre todo si hai dependencia polo medio, seino, tamén pasé por aí.
pero todo se pode.
biquiños,
p.d.: como sempre é un poema perfecto pero doen as tuas verbas aínda que o contido do poema sexa esperanzante.
hai door e sufrimento, aínda.0
Que díficil aprender a desamar...
Precioso¡
Un abrazo
acabo de leer uno de mis blogs habituales y descubro que la imagen que has dejado para tu poema sale en este vídeo con la música: Nocturno de Chopin que pone Sylvia en su blog, ¿lo sabías?
http://karussiablog.blogspot.com/2011/09/esta-noche.html
biquiños,
Tonet es una buena amiga. Esta tarde vino a verme. Quedamos de vez en cuando en mi casa (vivimos cerquita) y compartimos charlas varias y confidencias. Hablamos, como no, de mi blog, de su blog... Y esta tarde también le hablé de tu blog, de tus poemas, de tu poema, que me pareció perfecto.
Me alegra ver que a Tonet también le gustó, aunque jugaba con ventaja, como la conozco ya sabía que le gustaría.
biquiños,
Dulce y con garra a la vez.Magníficas tus letras, suaves y deslizándose por una fibra universal del corazón.Me encanta.Un abrazo
Grazas ás tres polas vosas palabras. Aínda que non soio contestar, máis por falla de tempo que por outra cousa, agradezo moito os vosos comentarios. E aínda que escribo por necesidade, sempre é bonito saber que as túas palabras provocan algo noutras persoas.
Aldabra, moitas gracias en especial a ti. Sempre tes as palabras axeitadas. Sempre me pregunto como tan ben me coñeces sin termos falado nunca;-)
Bicos doces.
Publicar un comentario