7.10.09


como non podo terte decidín soñarte.

así, cada noite, coa lúa espiando...

sóñote mentras na fraga xogamos a buscarnos. ...ata que nos atopamos...

sóñote mentras paseniño che fago cóxegas...ata atopar a túa sonrisa

sóñote tamén nos teus silencios, que me anulan

sóñote paseando entre libros...mentras espiamos outras vidas a través das palabras

sóñote recén saído da ducha, aínda húmido, acariciándote...

sóñote, sóñote compartindo o pracer...e casi o espertar...

sóñote, sóñote

sóñote nas noites...para poder vivir de día

7 puntadas:

Luis González Varela (Luis Celeiro) dijo...

Gustoume especialmente o verso "sóñote paseando entre libros...mentras espiamos outras vidas a través das palabras"

Precioso poema, unha vez máis. Obrigado por poder leerte nas horas de clasem cando canso de "traballar" dou voltas pola rede en busca de algo que me faga pensar.

Todos sonhamos espertos e durmidos con persoas as que amamos dende o silencio da soidade.

Bico.

fonsilleda dijo...

Precioso Carapuchiña. Hai que seguir soñando, sempre, non perder a capacidade de imaxinar ou evocar momentos xa vividos.
E hai que seguir facendo cóxegas e espiando a través doutras letras e outras vidas.
Bicos.

Chousa da Alcandra dijo...

E xa dixo o poeta que despois...soñou que soñaba.

Un bico mollado de outono

matrioska_verde dijo...

que triste, CARAPUCHIÑA, e que fermoso ó mesmo tempo... canto amor perdido ou gañado.

biquiños,

Anónimo dijo...

Hacía tiempo que no me pasaba por aquí.

Ha merecido la pena.

un beso.

Yaiza.

ALBINO dijo...

Tamen gostaríame ter algun sono, pero como xa non estou pàra moitas leiras, confórmeme con contar ovellas.
Bicos

Gretel dijo...

Pienso en los sueños

esa puerta hacia nosotros mismos.

Nos muestran más intrépidos
más valientes
menos leales
más humanos.

Pienso en tus sueños ahora,
tan sensibles
tan cargados de piel
tan hambrientos

que me quema

sólo pensar que el sueño recurrente
en un plis
se hace jaula.

Y una vez dentro,
los días se cuentan, pero no pasan.