4.11.09


E desespérome...

...porque me miras sin verme...

...porque me escoitas sin oirme...

...porque seguramente me queiras sin amarme

...e desespérome....

...sobre todo cando me tocas sin sentirme...



e desespérome

Tal vez o tempo levou o que busco.



Gracias T. pola imaxe, e por todo.

3 puntadas:

Chousa da Alcandra dijo...

Non te desesperes, Carapuchiña. Os reloxos dan voltas e, case sempre, volven pasar coas suas agullas pola mesma estación horaria...

Bicos esperanzadores

matrioska_verde dijo...

pois que queres que che diga... quixera ser tan optimista como Chousa pero vai ser que non... creo que o que ti buscas nesa persoa xa non vai voltar, tes que buscar outra persoa que che ofreza o que buscas, así de sinxelo.

as veces as persoas mutan, fuxen, transfórmanse e deixan de ser as de sempre, as de antes, as que nos quixemos.

biquiños.

fonsilleda dijo...

Ese tempo marcando desesperanza, presente ou soñado.
Quizá aprenda a amar.
Bicos.